LINGGO noon. Nakatakda ang araw na 'yon para
sa date namin ng
girlfiend kong si Maji. Pero tumawag s'ya sa 'kin at
sinabing cancel muna ang date dahil sasamahan
niya daw
ang kanyang tita sa isang importanteng lakad.
Sabi ko okay lang,
naintindihan ko. Subalit dahil wala akong magawa
sa bahay at talagang
bored ako noon, ako na lang ang pumunta sa mall
at nanood ng sine
mag-isa. Libang na libang ako sa paggagala sa
mall, di ko alam na iyon
na
pala ang katapusan ng mundo.

Pagpasok ko sa entrada ng sinehan, nagulat ako
sa nakita sa may snack
bar. Si Maji! At may kasama siya--hindi ang
kanyang tita--kundi isang
lalaki. Nakaakbay pa ito sa kanya. Shocked ako
pero ganunpaman, gusto
kong ipaalam sa kanya na nandoon ako at nahuli
ko siya. Pero di man
lamang s'ya nagulat nang makita ako. Relaxed
s'ya at nakangiti pang
sinabi sa 'kin: "Tapos na ang lahat sa atin." "Ha?"
Di na 'ko
nakapagsalita.

Gusto kong magalit sa kanya. Gusto kong sapakin
ang lalaki. Gusto kong
umiyak.

Pero kinimkim ko ang lahat ng aking naramdaman
at sinabing "Wala akong
magagawa...basta kung saan ka masaya.."

Tumalikod ako agad at pumasok sa loob ng
sinehan. Doon ko ibinuhos
ang lahat ng pinigilan kong lumabas sa aking mga
mata. Komedi ang palabas at nagtatawanan ang
mga tao sa paligid
ko ngunit ako nama'y abala sa pagdadrama sa
aking kinauupuan.
Natapos ang pelikula na di ko naintindihan ang
istorya. Wala ako sa
sarili hanggang sa pag-uwi ko sa boarding house.

Kinabukasan, nagdesisyon akong umuwi sa
probinsiya namin upang
makalimot. Mataas ang araw noon at mainit ang
biyahe, pero wala pa
ring tigil ang ulan at bagyo sa aking mga mata.
Mabigat pa sa aking mga bagahe ang dinadala ko
sa aking
dibdib. Kahit na wala pa kaming isang taon ni Maji,
masakit pa rin sa
'kin ang
nangyari dahil mahal ko talaga s'ya. Di pa man
nakakalabas ng
Maynila ang bus na aking sinasakyan, bigla kong
naisip na bumaba.
Wala nang silbi pang mabuhay kaya naisip kong
magpakamatay na lang.

Inakyat ko ang isang billboard ng GMA7 kung
saan nakalarawan dito ang
final 14 ng Starstruck. Dream, believe,
survive. "Kagaguhan!" sabi
ko. "Tingnan ko lang kung makaka-survive pa 'ko
pag tumalon ako mula
rito...

maliban na lang kung may pipigil." Pero wala
ngang pumigil. Dahil
walang nagmamalasakit.

Walang nagmamahal. Tumalon ako. "
Aaaahhh...blag!"

Nabagok ang aking ulo sa gulong ng trak ng
MMDA na sa mga oras na 'yon

ay nagsasagawa ng wet flag scheme. Hindi naman
ako namatay.

Wala lang akong maalala pagbangon ko. "Sino
ako? Anong ginagawa ko
rito?"

tanong ko sa sarili ko. Nagka-amnesia ako.

Mula noon ay nagpalaboy-laboy ako sa lansangan.
Sa ilalim ng overpass
ako natutulog at doo'y madalas na ka-jamming ko
ang mga taong-grasa at mga rugby boys.
Namalimos ako sa daan,
papunas-punas ng mga sapatos ng pasahero ng
jeep, o kaya'y
humihingi ng 'love offering' sa mga pasahero ng
bus. Umasenso naman
ako hanggang sa makapagtinda na 'ko ng fishball,
squidball, at
kwek-kwek.
Kung anu-anong trabaho ang pinasukan ko para
lang may maipanlaman sa
kumukulo kong tiyan. Nagbenta rin ako ng mga
pirated na CD,
VCD, at DVD. Pero di pa rin sapat ang kinikita ko
sa pagbebenta ng mga
produkto kaya ibenenta ko na rin pati ang aking
sariling laman.
Nagpagamit ako sa kung sinu-sinong bakla at mga
matrona. Kumita ako ng
malaki. Subalit sadyang malupit sa akin ang
tadhana dahil sa isang
iglap ay nawala lahat ng aking pinaghirapan.
Nadukot ang wallet ko
nang makipagsiksikan ako sa libing ni FPJ.
Nalungkot akong lubha at nawalan ng pag-asang
makabangon pang muli.
Nang biglang tumunog ang cellphone ko. May nag-
text. Sabi sa message,
ang Oracle

daw ang tanging makapagbabalik sa aking alaala.
Nag-reply ako: hu u?

Pero di na s'ya nag-text back. Di ko alam kung
saan ko hahanapin si
Oracle.

Nilibot ko ang kamaynilaan. Ipina-blotter sa pulis.
Ngunit kahit anino
ni Oracle

o ni Madam Auring ay di ko nakita.

Naisip kong baka wala s'ya sa siyudad kaya
pumunta ako sa mga
probinsiya. Nakarating ako sa kabundukan ng
Quezon Province pero mga
illegal loggers lang ang nadatnan ko. Nilisan ko
ang lugar na 'yon at
sa pagbaba ko ng bundok, nasalubong ko ang
mga nagtatakbuhang...
hobbits! -- sina Frodo, Samwise, Merry, Pippin, at
si... Dagul yata
ang pangalan ng isa. Hinahabol daw sila, hindi ng
mga ringwraiths
kundi mga.. battle droids ng Starwars! "Huh?!
Ano 'to?!! Nasa'n ba
ako?!!!" Sa sobrang lito ay nakitakbo na rin ako.
Napakaraming kalaban. Libo-libong droids.
Kakampi pa yata
nila ang mga robot sa I, Robot.

Mabuti na lang at dumating ang mga astig na
superheroes: sina
Superman, Batman, Spiderman, Daredevil, Blade,
Van Helsing, Elektra,
X-Men, Charlie's Angels, Powerpuff Girls, the
Incredibles, Voltes V,
Mulawin, Capt. Barbell, Darna, Volta, Krystala,
Lastikman, Panday,
Andres Bonifacio...marami pang iba.

Madaling natalo ang mga kalaban. Subalit...
sugatan si Frodo. May
tama siya. At may iniabot siya sa akin --isang
singsing! May elvish
inscriptions dito na sa tingin ko'y hindi kayang i-
decode kahit ni
Dan Brown. Pero bago pa man malagutan ng
hininga si Frodo, nasabi
niya sa akin ang kahulugan ng nakasulat: "God
will never leave you
empty. He will replace everything you lost. If He
asks you to put
something down, it's because He wants you to
pick up something better
and best for you." Inilagay ko ang singsing sa
bulsa ng aking
pantalon at nangakong iingatan ko iyon.

Samantala, nagdiwang ang mga superheroes sa
pagtatagumpay. Gumimik
sila sa Libis at nag-inuman. Sasama sana ako
pero sabi ko kailangan

kong umuwi ng bahay dahil ending na ng Lovers in
Paris.

Pero naalala ko na may amnesia pala ako at di ko
alam
kung saan ako nakatira kaya sumama na rin ako.
Habang nagdi-disco
ang Justice League kasama ang Marvel
superheroes, nagtugtugan at
nagkantahan naman ang mga anime' heroes.
Panalo sa Japan!

May ledge dancing pa sina Wonder Woman,
Catwoman, Black Mamba, at
Sailor Moon!

Pero di rin kami nagtagal sa lugar na 'yon. May
nagyaya kasi na
pumunta sa Baywalk dahil may show daw doon
ang The Bodies.

Ang saya-saya! Idagdag mo na lang si Kuya
Germs, kahit wala nang
tulugan!

Subalit naudlot ang kasayahang iyon nang biglang
lumindol... at mula sa Manila Bay ay dumating ang
isang
dambuhalang... TSUNAMI!!! Swooossshhh!!!
Naitaboy ang mga
superheroes. Hindi nakayanan ng kanilang powers
na pigilin ang dumating
na
sakuna. Mabilis na bumaha ang paligid at nalunod
kaming lahat. Oo, pati
sina Aquaman, Marina, at Nemo. Patay kaming
lahat. Dumilim ang
kapaligiran. Katahimikan.

"Gising! Gising!" Isang tinig ng lalaki ang
narinig ko. Pagdilat ko, nakita ko ang isang
lalaki. "May tiket na po
ba
kayo? Sa'n po kayo bababa?"

"Huh?!" nagulat ako. Kunduktor pala iyon ng bus.
Panaginip lang pala ang lahat! Nasa bus pa pala
ako at pauwi ng
probinsiya. "Sa Tarlac po," sabi ko sa kanya pero
ang mga mata
ko'y nakatitig sa kanyang t-shirt na may nakasulat
na "the Oracle".
Parang narinig ko pa si Morpheus na
bumubulong: "Welcome to the
real world..."

Buhay pa ako. May pamilya at mga kaibigang
nagmamahal sa akin. May
tirahang nauuwian, may magandang hanapbuhay,
at... virgin pa 'ko!

Habang nasa biyahe, naisip ko, napakababaw na
dahilan pala ang iwan
ka ng boyfriend o girlfriend mo para
magpakamatay
ka. I have to stand up and move on. Lalaki ako at
di dapat ako
maging mahina. Di dapat ako maging tanga para
sa isang gaga at
walang kwentang babae. Naisip ko rin na mabuti
na rin ang nangyari at
nakilala ko nang maaga ang tunay niyang kulay
bago pa man humaba
ang relasyon namin. Hindi siya ang karapat-dapat
sa akin.

Nasa gate na'ko ng aming bahay nang may
tumawag sa aking pangalan. Si
Rizi, kababata ko, kapitbahay namin. Sabi niya
umalis daw ang lahat
ng tao sa bahay namin at iniwan sa kanya ang
susi. Nang abutin ko ang susi sa kanya, doon ko
lang s'ya nakaharap
nang malapitan at doon ko rin lang napansin na
maganda pala siya.
Matapos akong magpasalamat ay sinuklian
n'ya 'ko ng isang matamis na
ngiti.
(Cue: new Coca-cola theme song)

Pagpasok sa bahay, diretso agad ako sa banyo
upang makapaghilamos.
Maginaw sa loob ng banyo at malamig ang tubig.
Pero may naramdaman akong mainit na bagay sa
bulsa ng aking
pantalon. Dinukot ko ito at nakita ko ang isang...
singsing.

THE END

All rights reserved. No part of this story may be
reproduced or
transmitted in any form or by any means, without
the written
permission of the author, except where permitted
by law.

The names of the characters, places, and events
are all fictitious.
Any similarity with reality is coincidental. No
animals were hurt
during the making of the story.

Some dialogues are not suitable for young readers.
Parental guidance is hereby advised.

Keep out of reach of children. If swallowed, induce
vomiting